ก๊กลูกรักเมื่อวานนี้ลูก ถาม ป๋าว่า ข้าวเปลือกเมล็ดเดียวนั้นเมื่อโรงสีสีข้าวออกมาแล้วจะได้ผลิตภัณฑ์ ( บายโพดัก   ) อะไรบ้าง วันนี้จึงคอบจดหมายลูกว่าข้าวเปลือกเพียงเมล็ดเดียวเมื่อผ่านเครื่องจักรในโรงสีข้าวจะได้ผลิตภัณฑ์ ๑๓ ชนิด......

อ่านต่อคลิกที่รูปภาพ

วันก่อนเขียนถึงเรื่องการลงทุนในกิจการโรงสีข้าว และผลตอบแทนในการสีข้าวจึงขอยกตัวอย่างที่โรงสีข้าวได้ทำรายละเอียดเสนอโปรเจ็คธนาคารแต่ก็เป็นเพียงตัวอย่างเมื่อ ๓๑สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๔ ราคาข้าวเปลือก ๔,๓๕๐บาท/ตัน ข้าวขาวที่สีออกมาแล้วเป็นผลผลิตตามรายละเอียดคูณด้วยราคาในวันที่คิด.....

อ่านต่อคลิกที่รูปภาพ

วันก่อนพูดไว้ว่าจะเขียนถึงเสน่ห์ของโรงสีข้าวเป็นโรงงานที่ลงทุนมาก ก็จริงแต่อายุเครื่องจักรมี อายุยืนยาว  เรียกว่าโรงสีโรงหนึ่งสามารถสีข้าวได้ถึง ๕๐ปีเป็นอย่างน้อย ที่ดินที่สร้างโรงสีริมชานเมืองในวันนี้อีก ๓๐ปีก็เป็นที่ในเมืองเฉพาะขายที่ดินก็รวยไม่รู้เรื่องแล้ว........

อ่านต่อคลิกที่รูปภาพ

จดหมายฉบับที่ 5
ก๊กลูกรักในธุรกิจโรงสีข้าวนั้น มองดูภายนอกก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรมากมาย ทำไมจึงต้องลงทุนกันเป็นร้อยๆล้านบาท

เมื่อเราถามเจ้าของโรงสีข้าวแต่ละโรงสีตอบเหมือนกันว่าเดี๋ยวนี้โรงสีข้าวคือธุรกิจที่เหมาะรวมทุกอย่าง

อ่านต่อคลิกที่รูปภาพ

สวัสดีลูกก๊กที่รัก

 เขียนเลียบค่ายมาตั้งหลายวันแล้ว ยังไม่เข้าถึงร้านสีซะที ก็เพราะว่าจริงๆแล้วการสีข้าวเป็นเพียงส่วนหนึ่งในขบวนการสีข้าว ที่สำคัญที่สุด แต่โรงสีข้าวนั้น กิจกรรมหลังจากที่ได้ตกลงซื้อข้าวเปลือกจากเกษตรกรชาวนาลงพื้นปูนซีเมนต์แล้วก็ยังไม่หมด ถ้าจะว่าไปแล้ว งานเพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก เพราะข้าวเปลือกทุกเมล็ด ต้องเข้าตู้อบทันทีเพราะถ้าทิ้งไว้ไม่กี่ชั่วโมงก็จะมีความร้อนขึ้นในกองข้าวสังเกตดูบางโรงสีตู้อบไม่พอต้องย้ายกองข้าวเปลือกหรือเกลี่ยออกตากแดดไว้สักหลายชั่วโมงป้องกันการเสียหายจากข้าวเปลือกเสื่อมคุณภาพ

ก๊กลูกรัก

การสีข้าวแบบปิดตานั้นทำให้การคำนวณต้นทุนผิดพลาดมาเยอะแล้ว ในอดีตการสีข้าวมีกำไรมาก ว่ากันว่าคิดแค่ข้าวต้น ข้าวท่อนก็พอแล้วที่เหลือก็คือกำไร แต่ยุคต่อๆมาคิดกันถึงรำละเอียด ข้าวปลาย ในยุคพ.ศ. นี้เขาคิดกันถึงแกลบแล้ว เพราะค่าแกลบที่แพงขึ้นปัจจุบันราคากิโลกรัมละ ๕๐สตางค์ ข้าวเปลือกหนึ่งเกวียน จะสีข้าวได้แกลบ โดยเฉลี่ย ๒๒๐กิโลกรัม เป็นเงิน ๑๑๐ บาท เงินก้อนนี้สามารถนำมาจ่ายเป็นค่าไฟฟ้าได้อย่างสบาย

ที่นี้ก็มาแข่งขันกันที่ใครใช้ไฟฟ้าในการสีข้าวประหยัดที่สุดก็จะมีกำไรมากกว่าคนอื่น

เมื่อวานนี้ ป๋าได้ไปพบลูกค้าที่อำเภอ ตรอน จังหวัดอุตรดิตถ์  เขาได้ปรับปรุงร้านสีเพิ่มกำลังผลิตจากเดิม ๑๐๐ เกวียน เป็น ๒๐๐เกวียน คุยกันไปมาเขาบอกว่าไม่ละเขาคิดว่าสร้างใหม่เลยจะดีกว่าเพราะได้เครื่องจักรใหม่ๆมาติดตั้งแล้วก็โรงสีเดิมก็ไม่ต้องหยุดการสีข้าวเดี๋ยวลูกค้าข้าวเปลือกและข้าวสารหายหมด ที่สำคัญคือเงินไม่หมุนเวียนทางธนาคารก็จะไม่อนุมัติวงเงินให้ เพราะว่าเครื่องจักรในร้านสีถ้าจะขยายก็ต้องเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด เริ่มตั้งแต่ตะแกรงกระแทะข้าวเปลือกไปถึงตะแกรงกลมเรียกว่าของเดิมไม่ได้แตะต้องเลย

จริงๆแล้ว ยนต์ผลดี ได้ผลิตเครื่องอุปกรณ์โรงสีข้าวจะว่าครบก็ไม่ใช่ซะทีเดียวแต่ว่าเครื่องจักรหลักๆนั้นมีครบเมื่อวานนี้เขียนมาถึงตะแกรงเหลี่ยมลงมาตู้สีฝัดแล้ว

จากตู้สีฝัดระบบลมหมุนเวียนที่รักษาสิ่งแวดล้อมเราคิดดูว่าโรงสีข้าวขนาด๓๐๐เกวียนถ้าเป็นรุ่นเดิมๆต้องมีพัดลมขนาดใหญ่ใช้มอเตอร์ ๒๐แรงม้า ๒ชุดพร้อมตู้ซิกแซกขนาดใหญ่มีท่อเป่าแกลบออกหลังโรงสีขนาดใหญ่อีก ๒ท่อ ลมปลายท่อแกลบแรงมากทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณทั้งละออง ทั้งเศษแกลบเล็กๆชาวบ้านข้างเคียงเขาก็จะร้องเรื่องมลภาวะทำให้โรงสีอยู่ไม่ได้